RIJEKA – U riječkom HNK-u Ivana pl. Zajca gostovala je predstava »Romeo i Julija« Williama Shakespearea, u izvođenju Drame Slovenskog narodnog gledališča Maribor i u režiji Aleksandra Popovskog.

Poznatoj Shakespeareovoj tragediji o nesretnim ljubavnicima iz Verone, koja je doživjela brojna uprizorenja i razne adaptacije, Popovski je pristupio pokušavši je približiti današnjem vremenu i, čini se, mlađem gledateljstvu. Prema prijevodu Srečka Fišera autori adaptacije Aleksandar Popovski i dramaturginja Nina Kuclar Stiković osuvremenili su predložak iz 16. stoljeća i na jezičnoj razini, dok je dramaturška intervencija u originalan tekst takva da slovenska predstava počinje od kraja – odnosno od trenutka Julijina ispijanja napitka od kojeg je trebala biti prividno mrtva. U svojoj adaptaciji Popovski se referira i na druge Shakespeareove komade, poput »Hamleta« i »Julija Cezara«, a Julijina se dvojba svodi na pitanje »Piti ili ne piti?« dok gleda u bočicu s otrovom.

Mješavina žanrova

Takvih sličnih primjera u predstavi »Romeo i Julija« ima još, te se, između ostalog, ubacuju psovke na talijanskom jeziku. Osim toga, Popovski ne slijedi zadanosti tragičkoga žanra, već je njegova predstava mješavina različitih žanrova u rasponu od tragedije i komedije, do melodrame i mjuzikla te parodije. Ne pridržavajući se čvrsto predloška, redatelj se slobodno poigrao i nekim motivima iz Shakespeareova »Romea i Julije«. Primjer je scena potajnog vjenčanja Romea i Julije, u kojoj pater Lorenzo mladome paru u neobičnom obredu daje znak da se razodjenu. Neobična je i zabava pod maskama na kojoj Romeo upoznaje Juliju – režirana je poput kakvog današnjeg partija (koreograf je Žigan Krajnčan) na kojemu su gosti odjeveni u kostime iz različitih epoha. Duhovito se citira i pjesma »Stayin’ Alive« Bee Geesa iz filma »Groznica subotnje večeri«.

Ono na što Popovski stavlja naglasak u svojoj adaptaciji je odnos starijih i mlađih generacija. Stariji Montecchi i Capuleti zadojeni su mržnjom i oni su ti koji vode ratove, dok se nevini i čisti Romeo i Julija okreću ljubavi. No pitanje je može li njihova ljubav u takvom društvu i takvom okruženju opstati. Dok je kod Shakespearea izlaz bio u smrti dvoje naslovnih junaka, Aleksandar Popovski opredijelio se za život i podario »Romeu i Juliji« sretan završetak u finalnom prizoru gdje Romeo i Julija djeluju poput figurica na svadbenoj torti. U ovoj verziji ljubav je na kraju ipak pobijedila.

Vizualnost i glazba

Snažnu vizualnost predstave kreira scenografija Svena Jonkea (NUMEN), koji pojedine prizore efektno stvara golemim bijelim platnima koja ponekad preuzimaju i funkciju kostima i rekvizita. Kostimografkinja Jelena Proković osmislila je kostime s detaljima različitih vremenskih razdoblja, tako da su ovi »Romeo i Julija« i svojevrsno putovanje kroz vrijeme. Izvrsna je i glazba Marjana Nećaka, koji je u Julijine solo izvedbe utkao i elemente mjuzikla.

S odabirom Julije Klavžar kao Julije i Žana Koprivnika kao Romea napravljena je i pogođena glumačka podjela. Izdvojimo i ulogu Ksenije Mišič koja je utjelovila Julijinu dadilju Pestunju. Capuleti je Kristijan Ostanek, Capuletova Maša Žilavec, Tybalt Matevž Biber, Parisa igra Vojko Belšak, Monteg je Nejc Ropret, Montegova Mojca Simonič, Benvolija tumači Petja Labović, Mercutio je Blaž Dolenc, Knez Davor Herga, a nekonvencionalnog Patera Lorenza glumi Vladimir Vlaškalić.