Petar Luković, jedan od najznačajnijih glazbenih kritičara u Jugoslaviji, i nakon njenog raspada glasni novinarski kritičar režima u Beogradu, umro je danas nakon duge borbe s karcinomom pluća u 75. godini života, objavila je njegova obitelj na portalu XXZ koji je posljednjih godina vodio.

“Rođen je u Kraljevu 1951. godine, a nakon završetka Šeste beogradske gimnazije i kasnije Mašinskog fakuleta, 1976. započinje karijeru u “Dugi” kao rok kritičar. Bio je poznat po duhovitosti, visprenosti i britkom peru, o čemu svjedoče brojni tekstovi i recenzije koje je krajem sedamdesetih i tokom osamdesetih pisao za Džuboks, Polet, Mladost, Oslobođenje, Vjesnik, Rok…” stoji u objavi na portalu XXZ.

Krvavi raspad Jugoslavije i pokušaj Srbije da oružjem zaustavi ostale republike da krenu svojim putem, nagnalo je Lukovića da zaboravi na glazbu i počne se baviti političkim novinarstvom, prvo od 1991. do 1996. u oporbenom beogradskom političkom tjedniku “Vreme”, pa onda za “Našu Borbu”. Iz tog vremena iza njega su ostale i dvije političke knjige „Ćorava kutija“ i „Godine raspada – hronika srpske propasti“ koja je originalno objavljena u Hrvatskoj 2000. godine

Hrvatska ga je publika najbolje upoznala preko godina pisanja za splitski Feral Tribune, kroz kolumnu „Pero s onoga sveta“ iz čijih je tekstova ovdašnja javnost mogla čuti da preko Dunava postoji drugačija, građanska, nacionalno tolerantna i liberalna Srbija.

Osim za Feral, Luković je bio rado viđeni gost-novinar u novinama uzduž i poprijeko bivše Jugoslavije, pisao je za, između ostalih, slovensku “Mladinu” i sarajevske “Dane”. Petar Luković je za svoj rad nagrađivan raznim novinarskim nagradama, ali je uvijek isticao da mu je najdraže priznanje to što je 2010. proglašen počasnim građaninom Sarajeva. Zbog svojih antirežimskih stavova koji su često na domaćem terenu krivo karakterizirani kao anti-srpski i zbog novinarske nepokolebljivosti, bio je meta sustava. Njegov portal E-novine tužili su mnogi i u sprezi sa sudstvom ga na kraju ga doslovno financijski uništili, kao i samog Lukovića. Što od stresa, što od načina života, Luković je još 2017. dobio zlokobnu zdravstvenu dijagnozu. Svoj vječiti antirežimski stav ublažio je u posljednjih desetak godina i na neki način postao apologetom sad već dugovječnog srbijanskog vlastodršca Aleksandra Vučića.

Nakon gašenja E-novina, od 2017. vodio je do smrti uz uski krug suradnika magazin XXZ.