U ribolovu iz barke se mogu koristiti doslovno sve vrste udica, no povežemo li ih s tehnikama, tada se taj broj prilično smanjuje.

Iako ne postoji službena klasifikacija koja bi udice razdvojila prema namjeni, primjeni ili pak prema nekom trećem obrascu, neke podjele i razlike koje se generalno mogu primijeniti ipak postoje.

Tako s obzirom na presjek tijela udice razlikujemo tri tipa udica – žičane okruglog presjeka, kovane kvadratnog ili pravokutnog presjeka i hibride koje su u principu okruglog presjeka s tim da im je na najopterećenijem dijelu luka presjek kvadratan.

S obzirom na dužinu vrata razlikujemo dva tipa udica – klasične udice standardno dugog vrata i udice kratkog vrata, tzv. ‘papagajke’.

S obzirom na izvedbu završnog dijela vrata, razlikujemo udice s pločicom i udice s okom. S obzirom na kut koji zatvara vrh udice s vratom, razlikujemo klasične udice, kod kojih je vrh udice, odnosno linija kačenja, paralelna s linijom napete strune, udice kod kojih se pravac uboda i linija kačenja poklapa s linijom napete strune, poput Bent Hook modela ili VMC-ovih Wide Gap udica, te circle udice kod kojih vrh sa lukom zatvara gotovo puni krug.

Nadalje, s obzirom na zakrivljenost vršnog u odnosu na vratni dio, postoje ravne i zakrivljene, dok prema položaju i izvedbi zazupca, klasične, fast grip te bait holder ili worm udice.

Nažalost, ni klasifikacija s obzirom na veličinu udica nije jedinstvena. Nekadašnja Mustadova nomenklatura od broja 1 do 21, danas je tek kap u moru najrazličitijih nomenklatura. Ne samo da svaki brand ima svoje veličine, već su razlike u oznakama veličine prisutne i unutar pojedinih brendova. Tako se primjerice samo unutar jednog brenda širina luka udica broj 10 kreće od 5 do 14 milimetara, zavisno od modela udice. Ipak, zajedničko im je da najveći broj unutar oznaka istog modela još uvijek označava najmanju udicu, a najmanji broj najveću udicu. Najveći modeli se pak označavaju brojčanom kombinacijom, npr 1/0, 2/0, 3/0, itd., pri čemu i u ovom slučaju najmanji broj označuje udicu s najmanjom širinom luka.

U panuli s umjetnim varalicama najčešće se koriste trokuke udice, rjeđe dvokuke, dok su jednokuke rezervirane samo za pojedine modele poput Cedar plug-a ili Raglou-a. U radu sa silikonskim varalicama se koriste jednokuke jigg udice s integriranom olovnom glavom.

Parangali se zavisno od namjene naoružavaju različitim tipovima udica. Tako klasična postava podrazumijeva i klasične ‘parangalke’, parangali namijenjeni podlanicama kovane papagajke, dok se pučinski parangali namijenjeni velikoj plavoj ribi naoružavaju velikim circle udicama.

Vertical jigging je svakako jedan od najekstremnijih oblika lova udicom iz barke i kao takav kompletan pribor izlaže najvećim naporima. Udice namijenjene vertical jiggingu su u pravilu najizdržljivije od svih udica, kako oblikom i kutom uboda tako i kvalitetom materijala od kojega su izrađene.

Izbor udice s obzirom na završnu izvedbu vratnog dijela, ovisi prvenstveno o načinu na koji želimo (ili moramo) prezentirati ješku.

U principu se sve udice mogu vezati na fiksan način, dok se samo udice s okom mogu vezati tako da ‘vise’, čime im je zapravo omogućeno kačenje bez obzira na trenutni položaj strune. Tako se najčešće montiraju udice na parangalima za veliku plavu ribu, morsku divljač, kao i udice na sajlama namijenjene npr. gruževini.